فوادِ کربلا....
دعوتید به شعری فوق العاده زیبا....
از یکی از زوارِ کربلایِ معلی....
شرح حالی وصف زائرانِ پیاده روی اربعین....
از دست ندید....
بسیار زیباست....
ﺯﺍﺋﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﺭﻩ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﭘﺎ ﭘﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﻳﮏ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﭘﺎ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺳﻮﯼ ﺣﺮﻡ ﺩﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﺳﺖ
ﻳﮏ ﻓﻠﺞ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﻧﺠﻮﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﺷﻴﻌﻪ و ﺳﻨﯽ و ﺗﺮﮎ و ﻓﺎﺭﺱ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻡ ﮐﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﻭﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﺗﺎ ﺭﻣﻖ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﺯﻭﺍﺭ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺫﮐﺮ ﻟﺒﻴﮏ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻏﻮﻏﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﻣﺎﺩﺭﯼ ﭼﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻳﮏ ﻃﻔﻞ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺍﻭ
ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﺍﺋﺮﺍﻥ ﻣﻮﮐﺐ ﻣﺤﻴﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺯﺍﺋﺮﺍﻧﺶ ﻣﯽ ﺩﻭﺩ
ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﮐﺮﺑﻼ ﺍﻳﻦ ﭘﺎ و ﺁﻥ ﭘﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻥ و ﮐﻮﺩﮎ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﻫﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ
ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ و ﭘﻴﺮﺯﻥ ﺷﺎﻝ ﺍﺯ ﮐﻤﺮ ﻭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺯﺍﺋﺮﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﭘﺮﭼﻤﯽ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺍﻭ
ﺷﺐ ﺷﺪﻩ ﻗﺼﺪ ﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﺯﺍﺋﺮﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺭﻭﯼ ﺯﺍﺋﺮ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺳﺮﺑﻨﺪ ﺯﻳﺒﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﻳﮏ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ
ﻣﺎﻩ ﻋﺴﻞ ﺭﺍ ﺍﺭﺑﻌﻴﻦ ﻫﺪﻳﻪ ﺑﻪ ﺁﻗﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ
ﻃﻔﻞ ۶ﻣﺎﻫﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﺯﻳﺎﺩ
ﮔﻮﻳﻴﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﮐﻮﺩﮎ ﺯﺑﺎﻥ ﻭﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﺩﺧﺘﺮی ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎ ﭼﺎﺩﺭﺵ
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺣﺮﻑ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﮐﺐ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ
ﻣﻮﮐﺐ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎﯼ ﻣﺎﺳﺖ ﻏﻮﻏﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻓﻮﺍﺩ ۱۹/۹/۹۳ ﮐﺮﺑﻼﯼ ﻣﻌﻠﯽ
حالا...
سالهاست که سر راهِ مسافران کربلا می ایستم و....
تو را بو میکشم!